رجعت در لغت به معنای بازگشت است و در فرهنگ دینی عبارت است از بازگشت حجتهای الهی و امامان معصوم(ع)و گروهی از مؤمنان محض و کفّار و منافقین محض به عالم دنیا، یعنی ایشان به امر خداوند، بار دیگر زنده شده و به دنیا برمیگردند و این دورنمایی از رستاخیز است که در همین عالم اتفاق میافتد. رجعت، روز تجلّی و مظهر عدالت الهی است که همزمان با ظهور جهانی حضرت مهدی(عج) محقق خواهد شد.
ریشهدار بودن اعتقاد به مهدویت، موجب آمادگی مردم در اعصار و زمانهای گوناگون برای پذیرش و تبعیت از ایشان بوده و هست. دشمنان اسلام همواره در ترس از حاکمیت اسلام و مهدویت به سر میبرند. رشد اسلامخواهی در سالهای اخیر، بهخصوص از سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون، باعث شده هجمههای مختلفی علیه اسلام، انجام شود. چرا که این موضوع، به آنها این هشدار را میدهد که مردم در اروپا و غرب در حال مسلمان شدن بوده و این زنگ خطر را برای رؤسای غربی به صدا درآورده که باید از رشد اسلام و اسلامخواهی، جلوگیری کنند و بهترین راه آن، منفور کردن چهرهی اسلام در غرب است. لذا غرب برای مقابله با اسلامخواهی، شروع به فعالیتهای مختلف کرده است.
«انتظار» از نظر معنای لغوی به معنای چشمبهراهبودن است[۱]. و در اصطلاح، حالتی است روحی و نفسانی که موجب آمادگی برای آنچه انتظارش را میکشند میشود. ضدّ آن، یأس و ناامیدی است[۲] و در اصطلاح مهدویت به معنای چشم به راه آمدن واپسین ذخیرهی الهی و برپایی حکومت عدل در سراسر جهان است.
امامان علیهمالسلام، همه نور واحدند و صفات اخلاقی مشترکی دارند. اما گاه به تناسب شرایط زمانی، مکانی و … برخی از صفات امامان علیهمالسلام، جلوهی بیشتری پیدا میکند. صفات شمرده شده برای امام مهدی (عج) به سبب تشکیل حکومت جهانی، جلوهی ملموستری پیدا کرده است: اوست که دانش و عدالت را بر جهان میگستراند. عقلها را کامل و مردم را از دنیازدگی جدا، و به کمالات حقیقی پیوند میدهد. در حکومت مهدوی است که جامعه، رنگ خدایی به خود گرفته و به قرآن و سنّت پیامبر (ص) و امامان علیهمالسلام به طور کامل عمل میشود.